片刻<i></i><i></i>，秦远闻<i></i>饭菜<i></i>香味<i></i>厨房<i></i>飘<i></i><i></i><i></i>。

<i></i><i></i><i></i>真香啊，闻<i></i><i></i>香味<i></i><i></i>饿<i></i>。秦远闻<i></i><i></i>香味，内<i></i><i></i>由<i></i>夸奖<i></i>。

<i></i><i></i>此<i></i>，刘萱端<i></i><i></i><i></i>碗热气腾腾<i></i><i></i>条。

<i></i>条很细，<i></i><i></i>铺<i></i><i></i><i></i>鸡蛋，<i></i><i></i>几颗<i></i>青菜。虽<i></i>简单<i></i><i></i><i></i>很精致。

“<i></i><i></i>闻<i></i><i></i><i></i>香，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”

秦远<i></i>由<i></i>夸赞<i></i>。

“<i></i><i></i>快吃吧。”

听<i></i>秦远<i></i>夸赞，刘萱<i></i>眼<i></i>满<i></i>笑<i></i>。

秦远听<i></i><i></i><i></i>，拿<i></i>筷<i></i>吃<i></i><i></i><i></i>，<i></i>条刚<i></i>入口<i></i>感觉<i></i><i></i>条嫩嫩<i></i>，酸<i></i>带辣，令<i></i>回味<i></i>穷，唇齿留香。

更多内容加载中...请稍候...

本站只支持手机浏览器访问，若您看到此段落，代表章节内容加载失败，请关闭浏览器的阅读模式、畅读模式、模式，以及关闭广告屏蔽功能，或复制网址到其他浏览器阅读！

刘萱摇<i></i>摇头，感激<i></i><i></i><i></i>：“远哥，钱<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>操<i></i><i></i>。”

<i></i><i></i><i></i>刘萱<i></i>温柔<i></i><i></i><i></i><i></i>眼秦远，继续<i></i><i></i>：

“明<i></i><i></i><i></i>店<i></i><i></i><i></i>业<i></i>。”

“<i></i>今<i></i>叫<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>让<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>客<i></i>。”

秦远听<i></i><i></i><i></i><i></i>，坐<i></i>座位<i></i>，假装<i></i><i></i><i></i>客<i></i>，向刘萱<i></i><i></i>，

“<i></i>啊，<i></i><i></i>老板。<i></i>肚<i></i>饿<i></i>。

“快给<i></i><i></i><i></i>份<i></i><i></i><i></i>拿<i></i><i></i>。”

“<i></i>嘞，您稍等。”

刘萱微笑<i></i>向厨房走<i></i>。

片刻<i></i><i></i>，秦远闻<i></i>饭菜<i></i>香味<i></i>厨房<i></i>飘<i></i><i></i><i></i>。

<i></i><i></i><i></i>真香啊，闻<i></i><i></i>香味<i></i><i></i>饿<i></i>。秦远闻<i></i><i></i>香味，内<i></i><i></i>由<i></i>夸奖<i></i>。

<i></i><i></i>此<i></i>，刘萱端<i></i><i></i><i></i>碗热气腾腾<i></i><i></i>条。

<i></i>条很细，<i></i><i></i>铺<i></i><i></i><i></i>鸡蛋，<i></i><i></i>几颗<i></i>青菜。虽<i></i>简单<i></i><i></i><i></i>很精致。

“<i></i><i></i>闻<i></i><i></i><i></i>香，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”

秦远<i></i>由<i></i>夸赞<i></i>。

“<i></i><i></i>快吃吧。”

听<i></i>秦远<i></i>夸赞，刘萱<i></i>眼<i></i>满<i></i>笑<i></i>。

秦远听<i></i><i></i><i></i>，拿<i></i>筷<i></i>吃<i></i><i></i><i></i>，<i></i>条刚<i></i>入口<i></i>感觉<i></i><i></i>条嫩嫩<i></i>，酸<i></i>带辣，令<i></i>回味<i></i>穷，唇齿留香。

更多内容加载中...请稍候...

本站只支持手机浏览器访问，若您看到此段落，代表章节内容加载失败，请关闭浏览器的阅读模式、畅读模式、模式，以及关闭广告屏蔽功能，或复制网址到其他浏览器阅读！

刘萱摇<i></i>摇头，感激<i></i><i></i><i></i>：“远哥，钱<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>操<i></i><i></i>。”

<i></i><i></i><i></i>刘萱<i></i>温柔<i></i><i></i><i></i><i></i>眼秦远，继续<i></i><i></i>：

“明<i></i><i></i><i></i>店<i></i><i></i><i></i>业<i></i>。”

“<i></i>今<i></i>叫<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>让<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>客<i></i>。”

秦远听<i></i><i></i><i></i><i></i>，坐<i></i>座位<i></i>，假装<i></i><i></i><i></i>客<i></i>，向刘萱<i></i><i></i>，

“<i></i>啊，<i></i><i></i>老板。<i></i>肚<i></i>饿<i></i>。

“快给<i></i><i></i><i></i>份<i></i><i></i><i></i>拿<i></i><i></i>。”

“<i></i>嘞，您稍等。”

刘萱微笑<i></i>向厨房走<i></i>。

片刻<i></i><i></i>，秦远闻<i></i>饭菜<i></i>香味<i></i>厨房<i></i>飘<i></i><i></i><i></i>。

<i></i><i></i><i></i>真香啊，闻<i></i><i></i>香味<i></i><i></i>饿<i></i>。秦远闻<i></i><i></i>香味，内<i></i><i></i>由<i></i>夸奖<i></i>。

<i></i><i></i>此<i></i>，刘萱端<i></i><i></i><i></i>碗热气腾腾<i></i><i></i>条。

<i></i>条很细，<i></i><i></i>铺<i></i><i></i><i></i>鸡蛋，<i></i><i></i>几颗<i></i>青菜。虽<i></i>简单<i></i><i></i><i></i>很精致。

“<i></i><i></i>闻<i></i><i></i><i></i>香，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”

秦远<i></i>由<i></i>夸赞<i></i>。

“<i></i><i></i>快吃吧。”

听<i></i>秦远<i></i>夸赞，刘萱<i></i>眼<i></i>满<i></i>笑<i></i>。

秦远听<i></i><i></i><i></i>，拿<i></i>筷<i></i>吃<i></i><i></i><i></i>，<i></i>条刚<i></i>入口<i></i>感觉<i></i><i></i>条嫩嫩<i></i>，酸<i></i>带辣，令<i></i>回味<i></i>穷，唇齿留香。

更多内容加载中...请稍候...

本站只支持手机浏览器访问，若您看到此段落，代表章节内容加载失败，请关闭浏览器的阅读模式、畅读模式、模式，以及关闭广告屏蔽功能，或复制网址到其他浏览器阅读！

刘萱摇<i></i>摇头，感激<i></i><i></i><i></i>：“远哥，钱<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>操<i></i><i></i>。”

<i></i><i></i><i></i>刘萱<i></i>温柔<i></i><i></i><i></i><i></i>眼秦远，继续<i></i><i></i>：

“明<i></i><i></i><i></i>店<i></i><i></i><i></i>业<i></i>。”

“<i></i>今<i></i>叫<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>让<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>客<i></i>。”

秦远听<i></i><i></i><i></i><i></i>，坐<i></i>座位<i></i>，假装<i></i><i></i><i></i>客<i></i>，向刘萱<i></i><i></i>，

“<i></i>啊，<i></i><i></i>老板。<i></i>肚<i></i>饿<i></i>。

“快给<i></i><i></i><i></i>份<i></i><i></i><i></i>拿<i></i><i></i>。”

“<i></i>嘞，您稍等。”

刘萱微笑<i></i>向厨房走<i></i>。

片刻<i></i><i></i>，秦远闻<i></i>饭菜<i></i>香味<i></i>厨房<i></i>飘<i></i><i></i><i></i>。

<i></i><i></i><i></i>真香啊，闻<i></i><i></i>香味<i></i><i></i>饿<i></i>。秦远闻<i></i><i></i>香味，内<i></i><i></i>由<i></i>夸奖<i></i>。

<i></i><i></i>此<i></i>，刘萱端<i></i><i></i><i></i>碗热气腾腾<i></i><i></i>条。

<i></i>条很细，<i></i><i></i>铺<i></i><i></i><i></i>鸡蛋，<i></i><i></i>几颗<i></i>青菜。虽<i></i>简单<i></i><i></i><i></i>很精致。

“<i></i><i></i>闻<i></i><i></i><i></i>香，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”

秦远<i></i>由<i></i>夸赞<i></i>。

“<i></i><i></i>快吃吧。”

听<i></i>秦远<i></i>夸赞，刘萱<i></i>眼<i></i>满<i></i>笑<i></i>。

秦远听<i></i><i></i><i></i>，拿<i></i>筷<i></i>吃<i></i><i></i><i></i>，<i></i>条刚<i></i>入口<i></i>感觉<i></i><i></i>条嫩嫩<i></i>，酸<i></i>带辣，令<i></i>回味<i></i>穷，唇齿留香。

更多内容加载中...请稍候...

本站只支持手机浏览器访问，若您看到此段落，代表章节内容加载失败，请关闭浏览器的阅读模式、畅读模式、模式，以及关闭广告屏蔽功能，或复制网址到其他浏览器阅读！

刘萱摇<i></i>摇头，感激<i></i><i></i><i></i>：“远哥，钱<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>操<i></i><i></i>。”

<i></i><i></i><i></i>刘萱<i></i>温柔<i></i><i></i><i></i><i></i>眼秦远，继续<i></i><i></i>：

“明<i></i><i></i><i></i>店<i></i><i></i><i></i>业<i></i>。”

“<i></i>今<i></i>叫<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>让<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>客<i></i>。”

秦远听<i></i><i></i><i></i><i></i>，坐<i></i>座位<i></i>，假装<i></i><i></i><i></i>客<i></i>，向刘萱<i></i><i></i>，

“<i></i>啊，<i></i><i></i>老板。<i></i>肚<i></i>饿<i></i>。

“快给<i></i><i></i><i></i>份<i></i><i></i><i></i>拿<i></i><i></i>。”

“<i></i>嘞，您稍等。”

刘萱微笑<i></i>向厨房走<i></i>。

片刻<i></i><i></i>，秦远闻<i></i>饭菜<i></i>香味<i></i>厨房<i></i>飘<i></i><i></i><i></i>。

<i></i><i></i><i></i>真香啊，闻<i></i><i></i>香味<i></i><i></i>饿<i></i>。秦远闻<i></i><i></i>香味，内<i></i><i></i>由<i></i>夸奖<i></i>。

<i></i><i></i>此<i></i>，刘萱端<i></i><i></i><i></i>碗热气腾腾<i></i><i></i>条。

<i></i>条很细，<i></i><i></i>铺<i></i><i></i><i></i>鸡蛋，<i></i><i></i>几颗<i></i>青菜。虽<i></i>简单<i></i><i></i><i></i>很精致。

“<i></i><i></i>闻<i></i><i></i><i></i>香，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”

秦远<i></i>由<i></i>夸赞<i></i>。

“<i></i><i></i>快吃吧。”

听<i></i>秦远<i></i>夸赞，刘萱<i></i>眼<i></i>满<i></i>笑<i></i>。

秦远听<i></i><i></i><i></i>，拿<i></i>筷<i></i>吃<i></i><i></i><i></i>，<i></i>条刚<i></i>入口<i></i>感觉<i></i><i></i>条嫩嫩<i></i>，酸<i></i>带辣，令<i></i>回味<i></i>穷，唇齿留香。

更多内容加载中...请稍候...

本站只支持手机浏览器访问，若您看到此段落，代表章节内容加载失败，请关闭浏览器的阅读模式、畅读模式、模式，以及关闭广告屏蔽功能，或复制网址到其他浏览器阅读！

刘萱摇<i></i>摇头，感激<i></i><i></i><i></i>：“远哥，钱<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>操<i></i><i></i>。”

<i></i><i></i><i></i>刘萱<i></i>温柔<i></i><i></i><i></i><i></i>眼秦远，继续<i></i><i></i>：

“明<i></i><i></i><i></i>店<i></i><i></i><i></i>业<i></i>。”

“<i></i>今<i></i>叫<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>让<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>客<i></i>。”

秦远听<i></i><i></i><i></i><i></i>，坐<i></i>座位<i></i>，假装<i></i><i></i><i></i>客<i></i>，向刘萱<i></i><i></i>，

“<i></i>啊，<i></i><i></i>老板。<i></i>肚<i></i>饿<i></i>。

“快给<i></i><i></i><i></i>份<i></i><i></i><i></i>拿<i></i><i></i>。”

“<i></i>嘞，您稍等。”

刘萱微笑<i></i>向厨房走<i></i>。

片刻<i></i><i></i>，秦远闻<i></i>饭菜<i></i>香味<i></i>厨房<i></i>飘<i></i><i></i><i></i>。

<i></i><i></i><i></i>真香啊，闻<i></i><i></i>香味<i></i><i></i>饿<i></i>。秦远闻<i></i><i></i>香味，内<i></i><i></i>由<i></i>夸奖<i></i>。

<i></i><i></i>此<i></i>，刘萱端<i></i><i></i><i></i>碗热气腾腾<i></i><i></i>条。

<i></i>条很细，<i></i><i></i>铺<i></i><i></i><i></i>鸡蛋，<i></i><i></i>几颗<i></i>青菜。虽<i></i>简单<i></i><i></i><i></i>很精致。

“<i></i><i></i>闻<i></i><i></i><i></i>香，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”

秦远<i></i>由<i></i>夸赞<i></i>。

“<i></i><i></i>快吃吧。”

听<i></i>秦远<i></i>夸赞，刘萱<i></i>眼<i></i>满<i></i>笑<i></i>。

秦远听<i></i><i></i><i></i>，拿<i></i>筷<i></i>吃<i></i><i></i><i></i>，<i></i>条刚<i></i>入口<i></i>感觉<i></i><i></i>条嫩嫩<i></i>，酸<i></i>带辣，令<i></i>回味<i></i>穷，唇齿留香。

更多内容加载中...请稍候...

本站只支持手机浏览器访问，若您看到此段落，代表章节内容加载失败，请关闭浏览器的阅读模式、畅读模式、模式，以及关闭广告屏蔽功能，或复制网址到其他浏览器阅读！

刘萱摇<i></i>摇头，感激<i></i><i></i><i></i>：“远哥，钱<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>操<i></i><i></i>。”

<i></i><i></i><i></i>刘萱<i></i>温柔<i></i><i></i><i></i><i></i>眼秦远，继续<i></i><i></i>：

“明<i></i><i></i><i></i>店<i></i><i></i><i></i>业<i></i>。”

“<i></i>今<i></i>叫<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>让<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>客<i></i>。”

秦远听<i></i><i></i><i></i><i></i>，坐<i></i>座位<i></i>，假装<i></i><i></i><i></i>客<i></i>，向刘萱<i></i><i></i>，

“<i></i>啊，<i></i><i></i>老板。<i></i>肚<i></i>饿<i></i>。

“快给<i></i><i></i><i></i>份<i></i><i></i><i></i>拿<i></i><i></i>。”

“<i></i>嘞，您稍等。”

刘萱微笑<i></i>向厨房走<i></i>。

片刻<i></i><i></i>，秦远闻<i></i>饭菜<i></i>香味<i></i>厨房<i></i>飘<i></i><i></i><i></i>。

<i></i><i></i><i></i>真香啊，闻<i></i><i></i>香味<i></i><i></i>饿<i></i>。秦远闻<i></i><i></i>香味，内<i></i><i></i>由<i></i>夸奖<i></i>。

<i></i><i></i>此<i></i>，刘萱端<i></i><i></i><i></i>碗热气腾腾<i></i><i></i>条。

<i></i>条很细，<i></i><i></i>铺<i></i><i></i><i></i>鸡蛋，<i></i><i></i>几颗<i></i>青菜。虽<i></i>简单<i></i><i></i><i></i>很精致。

“<i></i><i></i>闻<i></i><i></i><i></i>香，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”

秦远<i></i>由<i></i>夸赞<i></i>。

“<i></i><i></i>快吃吧。”

听<i></i>秦远<i></i>夸赞，刘萱<i></i>眼<i></i>满<i></i>笑<i></i>。

秦远听<i></i><i></i><i></i>，拿<i></i>筷<i></i>吃<i></i><i></i><i></i>，<i></i>条刚<i></i>入口<i></i>感觉<i></i><i></i>条嫩嫩<i></i>，酸<i></i>带辣，令<i></i>回味<i></i>穷，唇齿留香。

更多内容加载中...请稍候...

本站只支持手机浏览器访问，若您看到此段落，代表章节内容加载失败，请关闭浏览器的阅读模式、畅读模式、模式，以及关闭广告屏蔽功能，或复制网址到其他浏览器阅读！

刘萱摇<i></i>摇头，感激<i></i><i></i><i></i>：“远哥，钱<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>操<i></i><i></i>。”

<i></i><i></i><i></i>刘萱<i></i>温柔<i></i><i></i><i></i><i></i>眼秦远，继续<i></i><i></i>：

“明<i></i><i></i><i></i>店<i></i><i></i><i></i>业<i></i>。”

“<i></i>今<i></i>叫<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>让<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>客<i></i>。”

秦远听<i></i><i></i><i></i><i></i>，坐<i></i>座位<i></i>，假装<i></i><i></i><i></i>客<i></i>，向刘萱<i></i><i></i>，

“<i></i>啊，<i></i><i></i>老板。<i></i>肚<i></i>饿<i></i>。

“快给<i></i><i></i><i></i>份<i></i><i></i><i></i>拿<i></i><i></i>。”

“<i></i>嘞，您稍等。”

刘萱微笑<i></i>向厨房走<i></i>。

片刻<i></i><i></i>，秦远闻<i></i>饭菜<i></i>香味<i></i>厨房<i></i>飘<i></i><i></i><i></i>。

<i></i><i></i><i></i>真香啊，闻<i></i><i></i>香味<i></i><i></i>饿<i></i>。秦远闻<i></i><i></i>香味，内<i></i><i></i>由<i></i>夸奖<i></i>。

<i></i><i></i>此<i></i>，刘萱端<i></i><i></i><i></i>碗热气腾腾<i></i><i></i>条。

<i></i>条很细，<i></i><i></i>铺<i></i><i></i><i></i>鸡蛋，<i></i><i></i>几颗<i></i>青菜。虽<i></i>简单<i></i><i></i><i></i>很精致。

“<i></i><i></i>闻<i></i><i></i><i></i>香，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”

秦远<i></i>由<i></i>夸赞<i></i>。

“<i></i><i></i>快吃吧。”

听<i></i>秦远<i></i>夸赞，刘萱<i></i>眼<i></i>满<i></i>笑<i></i>。

秦远听<i></i><i></i><i></i>，拿<i></i>筷<i></i>吃<i></i><i></i><i></i>，<i></i>条刚<i></i>入口<i></i>感觉<i></i><i></i>条嫩嫩<i></i>，酸<i></i>带辣，令<i></i>回味<i></i>穷，唇齿留香。

更多内容加载中...请稍候...

本站只支持手机浏览器访问，若您看到此段落，代表章节内容加载失败，请关闭浏览器的阅读模式、畅读模式、模式，以及关闭广告屏蔽功能，或复制网址到其他浏览器阅读！

刘萱摇<i></i>摇头，感激<i></i><i></i><i></i>：“远哥，钱<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>操<i></i><i></i>。”

<i></i><i></i><i></i>刘萱<i></i>温柔<i></i><i></i><i></i><i></i>眼秦远，继续<i></i><i></i>：

“明<i></i><i></i><i></i>店<i></i><i></i><i></i>业<i></i>。”

“<i></i>今<i></i>叫<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>让<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>客<i></i>。”

秦远听<i></i><i></i><i></i><i></i>，坐<i></i>座位<i></i>，假装<i></i><i></i><i></i>客<i></i>，向刘萱<i></i><i></i>，

“<i></i>啊，<i></i><i></i>老板。<i></i>肚<i></i>饿<i></i>。

“快给<i></i><i></i><i></i>份<i></i><i></i><i></i>拿<i></i><i></i>。”

“<i></i>嘞，您稍等。”

刘萱微笑<i></i>向厨房走<i></i>。

片刻<i></i><i></i>，秦远闻<i></i>饭菜<i></i>香味<i></i>厨房<i></i>飘<i></i><i></i><i></i>。

<i></i><i></i><i></i>真香啊，闻<i></i><i></i>香味<i></i><i></i>饿<i></i>。秦远闻<i></i><i></i>香味，内<i></i><i></i>由<i></i>夸奖<i></i>。

<i></i><i></i>此<i></i>，刘萱端<i></i><i></i><i></i>碗热气腾腾<i></i><i></i>条。

<i></i>条很细，<i></i><i></i>铺<i></i><i></i><i></i>鸡蛋，<i></i><i></i>几颗<i></i>青菜。虽<i></i>简单<i></i><i></i><i></i>很精致。

“<i></i><i></i>闻<i></i><i></i><i></i>香，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”

秦远<i></i>由<i></i>夸赞<i></i>。

“<i></i><i></i>快吃吧。”

听<i></i>秦远<i></i>夸赞，刘萱<i></i>眼<i></i>满<i></i>笑<i></i>。

秦远听<i></i><i></i><i></i>，拿<i></i>筷<i></i>吃<i></i><i></i><i></i>，<i></i>条刚<i></i>入口<i></i>感觉<i></i><i></i>条嫩嫩<i></i>，酸<i></i>带辣，令<i></i>回味<i></i>穷，唇齿留香。

更多内容加载中...请稍候...

本站只支持手机浏览器访问，若您看到此段落，代表章节内容加载失败，请关闭浏览器的阅读模式、畅读模式、模式，以及关闭广告屏蔽功能，或复制网址到其他浏览器阅读！

推荐：【】《【】《《

刘萱摇<i></i>摇头，感激<i></i><i></i><i></i>：“远哥，钱<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>操<i></i><i></i>。”

<i></i><i></i><i></i>刘萱<i></i>温柔<i></i><i></i><i></i><i></i>眼秦远，继续<i></i><i></i>：

“明<i></i><i></i><i></i>店<i></i><i></i><i></i>业<i></i>。”

“<i></i>今<i></i>叫<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>让<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>客<i></i>。”

秦远听<i></i><i></i><i></i><i></i>，坐<i></i>座位<i></i>，假装<i></i><i></i><i></i>客<i></i>，向刘萱<i></i><i></i>，

“<i></i>啊，<i></i><i></i>老板。<i></i>肚<i></i>饿<i></i>。

“快给<i></i><i></i><i></i>份<i></i><i></i><i></i>拿<i></i><i></i>。”

“<i></i>嘞，您稍等。”

刘萱微笑<i></i>向厨房走<i></i>。

片刻<i></i><i></i>，秦远闻<i></i>饭菜<i></i>香味<i></i>厨房<i></i>飘<i></i><i></i><i></i>。

<i></i><i></i><i></i>真香啊，闻<i></i><i></i>香味<i></i><i></i>饿<i></i>。秦远闻<i></i><i></i>香味，内<i></i><i></i>由<i></i>夸奖<i></i>。

<i></i><i></i>此<i></i>，刘萱端<i></i><i></i><i></i>碗热气腾腾<i></i><i></i>条。

<i></i>条很细，<i></i><i></i>铺<i></i><i></i><i></i>鸡蛋，<i></i><i></i>几颗<i></i>青菜。虽<i></i>简单<i></i><i></i><i></i>很精致。

“<i></i><i></i>闻<i></i><i></i><i></i>香，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”

秦远<i></i>由<i></i>夸赞<i></i>。

“<i></i><i></i>快吃吧。”

听<i></i>秦远<i></i>夸赞，刘萱<i></i>眼<i></i>满<i></i>笑<i></i>。

秦远听<i></i><i></i><i></i>，拿<i></i>筷<i></i>吃<i></i><i></i><i></i>，<i></i>条刚<i></i>入口<i></i>感觉<i></i><i></i>条嫩嫩<i></i>，酸<i></i>带辣，令<i></i>回味<i></i>穷，唇齿留香。

更多内容加载中...请稍候...

本站只支持手机浏览器访问，若您看到此段落，代表章节内容加载失败，请关闭浏览器的阅读模式、畅读模式、模式，以及关闭广告屏蔽功能，或复制网址到其他浏览器阅读！

刘萱摇<i></i>摇头，感激<i></i><i></i><i></i>：“远哥，钱<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>操<i></i><i></i>。”

<i></i><i></i><i></i>刘萱<i></i>温柔<i></i><i></i><i></i><i></i>眼秦远，继续<i></i><i></i>：

“明<i></i><i></i><i></i>店<i></i><i></i><i></i>业<i></i>。”

“<i></i>今<i></i>叫<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>让<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>客<i></i>。”

秦远听<i></i><i></i><i></i><i></i>，坐<i></i>座位<i></i>，假装<i></i><i></i><i></i>客<i></i>，向刘萱<i></i><i></i>，

“<i></i>啊，<i></i><i></i>老板。<i></i>肚<i></i>饿<i></i>。

“快给<i></i><i></i><i></i>份<i></i><i></i><i></i>拿<i></i><i></i>。”

“<i></i>嘞，您稍等。”

刘萱微笑<i></i>向厨房走<i></i>。

片刻<i></i><i></i>，秦远闻<i></i>饭菜<i></i>香味<i></i>厨房<i></i>飘<i></i><i></i><i></i>。

<i></i><i></i><i></i>真香啊，闻<i></i><i></i>香味<i></i><i></i>饿<i></i>。秦远闻<i></i><i></i>香味，内<i></i><i></i>由<i></i>夸奖<i></i>。

<i></i><i></i>此<i></i>，刘萱端<i></i><i></i><i></i>碗热气腾腾<i></i><i></i>条。

<i></i>条很细，<i></i><i></i>铺<i></i><i></i><i></i>鸡蛋，<i></i><i></i>几颗<i></i>青菜。虽<i></i>简单<i></i><i></i><i></i>很精致。

“<i></i><i></i>闻<i></i><i></i><i></i>香，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”

秦远<i></i>由<i></i>夸赞<i></i>。

“<i></i><i></i>快吃吧。”

听<i></i>秦远<i></i>夸赞，刘萱<i></i>眼<i></i>满<i></i>笑<i></i>。

秦远听<i></i><i></i><i></i>，拿<i></i>筷<i></i>吃<i></i><i></i><i></i>，<i></i>条刚<i></i>入口<i></i>感觉<i></i><i></i>条嫩嫩<i></i>，酸<i></i>带辣，令<i></i>回味<i></i>穷，唇齿留香。

更多内容加载中...请稍候...

本站只支持手机浏览器访问，若您看到此段落，代表章节内容加载失败，请关闭浏览器的阅读模式、畅读模式、模式，以及关闭广告屏蔽功能，或复制网址到其他浏览器阅读！

刘萱摇<i></i>摇头，感激<i></i><i></i><i></i>：“远哥，钱<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>操<i></i><i></i>。”

<i></i><i></i><i></i>刘萱<i></i>温柔<i></i><i></i><i></i><i></i>眼秦远，继续<i></i><i></i>：

“明<i></i><i></i><i></i>店<i></i><i></i><i></i>业<i></i>。”

“<i></i>今<i></i>叫<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>让<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>客<i></i>。”

秦远听<i></i><i></i><i></i><i></i>，坐<i></i>座位<i></i>，假装<i></i><i></i><i></i>客<i></i>，向刘萱<i></i><i></i>，

“<i></i>啊，<i></i><i></i>老板。<i></i>肚<i></i>饿<i></i>。

“快给<i></i><i></i><i></i>份<i></i><i></i><i></i>拿<i></i><i></i>。”

“<i></i>嘞，您稍等。”

刘萱微笑<i></i>向厨房走<i></i>。

片刻<i></i><i></i>，秦远闻<i></i>饭菜<i></i>香味<i></i>厨房<i></i>飘<i></i><i></i><i></i>。

<i></i><i></i><i></i>真香啊，闻<i></i><i></i>香味<i></i><i></i>饿<i></i>。秦远闻<i></i><i></i>香味，内<i></i><i></i>由<i></i>夸奖<i></i>。

<i></i><i></i>此<i></i>，刘萱端<i></i><i></i><i></i>碗热气腾腾<i></i><i></i>条。

<i></i>条很细，<i></i><i></i>铺<i></i><i></i><i></i>鸡蛋，<i></i><i></i>几颗<i></i>青菜。虽<i></i>简单<i></i><i></i><i></i>很精致。

“<i></i><i></i>闻<i></i><i></i><i></i>香，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”

秦远<i></i>由<i></i>夸赞<i></i>。

“<i></i><i></i>快吃吧。”

听<i></i>秦远<i></i>夸赞，刘萱<i></i>眼<i></i>满<i></i>笑<i></i>。

秦远听<i></i><i></i><i></i>，拿<i></i>筷<i></i>吃<i></i><i></i><i></i>，<i></i>条刚<i></i>入口<i></i>感觉<i></i><i></i>条嫩嫩<i></i>，酸<i></i>带辣，令<i></i>回味<i></i>穷，唇齿留香。

更多内容加载中...请稍候...

本站只支持手机浏览器访问，若您看到此段落，代表章节内容加载失败，请关闭浏览器的阅读模式、畅读模式、模式，以及关闭广告屏蔽功能，或复制网址到其他浏览器阅读！

刘萱摇<i></i>摇头，感激<i></i><i></i><i></i>：“远哥，钱<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>操<i></i><i></i>。”

<i></i><i></i><i></i>刘萱<i></i>温柔<i></i><i></i><i></i><i></i>眼秦远，继续<i></i><i></i>：

“明<i></i><i></i><i></i>店<i></i><i></i><i></i>业<i></i>。”

“<i></i>今<i></i>叫<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>让<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>客<i></i>。”

秦远听<i></i><i></i><i></i><i></i>，坐<i></i>座位<i></i>，假装<i></i><i></i><i></i>客<i></i>，向刘萱<i></i><i></i>，

“<i></i>啊，<i></i><i></i>老板。<i></i>肚<i></i>饿<i></i>。

“快给<i></i><i></i><i></i>份<i></i><i></i><i></i>拿<i></i><i></i>。”

“<i></i>嘞，您稍等。”

刘萱微笑<i></i>向厨房走<i></i>。

片刻<i></i><i></i>，秦远闻<i></i>饭菜<i></i>香味<i></i>厨房<i></i>飘<i></i><i></i><i></i>。

<i></i><i></i><i></i>真香啊，闻<i></i><i></i>香味<i></i><i></i>饿<i></i>。秦远闻<i></i><i></i>香味，内<i></i><i></i>由<i></i>夸奖<i></i>。

<i></i><i></i>此<i></i>，刘萱端<i></i><i></i><i></i>碗热气腾腾<i></i><i></i>条。

<i></i>条很细，<i></i><i></i>铺<i></i><i></i><i></i>鸡蛋，<i></i><i></i>几颗<i></i>青菜。虽<i></i>简单<i></i><i></i><i></i>很精致。

“<i></i><i></i>闻<i></i><i></i><i></i>香，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”

秦远<i></i>由<i></i>夸赞<i></i>。

“<i></i><i></i>快吃吧。”

听<i></i>秦远<i></i>夸赞，刘萱<i></i>眼<i></i>满<i></i>笑<i></i>。

秦远听<i></i><i></i><i></i>，拿<i></i>筷<i></i>吃<i></i><i></i><i></i>，<i></i>条刚<i></i>入口<i></i>感觉<i></i><i></i>条嫩嫩<i></i>，酸<i></i>带辣，令<i></i>回味<i></i>穷，唇齿留香。

更多内容加载中...请稍候...

本站只支持手机浏览器访问，若您看到此段落，代表章节内容加载失败，请关闭浏览器的阅读模式、畅读模式、模式，以及关闭广告屏蔽功能，或复制网址到其他浏览器阅读！

刘萱摇<i></i>摇头，感激<i></i><i></i><i></i>：“远哥，钱<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>操<i></i><i></i>。”

<i></i><i></i><i></i>刘萱<i></i>温柔<i></i><i></i><i></i><i></i>眼秦远，继续<i></i><i></i>：

“明<i></i><i></i><i></i>店<i></i><i></i><i></i>业<i></i>。”

“<i></i>今<i></i>叫<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>让<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>客<i></i>。”

秦远听<i></i><i></i><i></i><i></i>，坐<i></i>座位<i></i>，假装<i></i><i></i><i></i>客<i></i>，向刘萱<i></i><i></i>，

“<i></i>啊，<i></i><i></i>老板。<i></i>肚<i></i>饿<i></i>。

“快给<i></i><i></i><i></i>份<i></i><i></i><i></i>拿<i></i><i></i>。”

“<i></i>嘞，您稍等。”

刘萱微笑<i></i>向厨房走<i></i>。

片刻<i></i><i></i>，秦远闻<i></i>饭菜<i></i>香味<i></i>厨房<i></i>飘<i></i><i></i><i></i>。

<i></i><i></i><i></i>真香啊，闻<i></i><i></i>香味<i></i><i></i>饿<i></i>。秦远闻<i></i><i></i>香味，内<i></i><i></i>由<i></i>夸奖<i></i>。

<i></i><i></i>此<i></i>，刘萱端<i></i><i></i><i></i>碗热气腾腾<i></i><i></i>条。

<i></i>条很细，<i></i><i></i>铺<i></i><i></i><i></i>鸡蛋，<i></i><i></i>几颗<i></i>青菜。虽<i></i>简单<i></i><i></i><i></i>很精致。

“<i></i><i></i>闻<i></i><i></i><i></i>香，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”

秦远<i></i>由<i></i>夸赞<i></i>。

“<i></i><i></i>快吃吧。”

听<i></i>秦远<i></i>夸赞，刘萱<i></i>眼<i></i>满<i></i>笑<i></i>。

秦远听<i></i><i></i><i></i>，拿<i></i>筷<i></i>吃<i></i><i></i><i></i>，<i></i>条刚<i></i>入口<i></i>感觉<i></i><i></i>条嫩嫩<i></i>，酸<i></i>带辣，令<i></i>回味<i></i>穷，唇齿留香。

更多内容加载中...请稍候...

本站只支持手机浏览器访问，若您看到此段落，代表章节内容加载失败，请关闭浏览器的阅读模式、畅读模式、模式，以及关闭广告屏蔽功能，或复制网址到其他浏览器阅读！

刘萱摇<i></i>摇头，感激<i></i><i></i><i></i>：“远哥，钱<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>操<i></i><i></i>。”

<i></i><i></i><i></i>刘萱<i></i>温柔<i></i><i></i><i></i><i></i>眼秦远，继续<i></i><i></i>：

“明<i></i><i></i><i></i>店<i></i><i></i><i></i>业<i></i>。”

“<i></i>今<i></i>叫<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>让<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>客<i></i>。”

秦远听<i></i><i></i><i></i><i></i>，坐<i></i>座位<i></i>，假装<i></i><i></i><i></i>客<i></i>，向刘萱<i></i><i></i>，

“<i></i>啊，<i></i><i></i>老板。<i></i>肚<i></i>饿<i></i>。

“快给<i></i><i></i><i></i>份<i></i><i></i><i></i>拿<i></i><i></i>。”

“<i></i>嘞，您稍等。”

刘萱微笑<i></i>向厨房走<i></i>。

片刻<i></i><i></i>，秦远闻<i></i>饭菜<i></i>香味<i></i>厨房<i></i>飘<i></i><i></i><i></i>。

<i></i><i></i><i></i>真香啊，闻<i></i><i></i>香味<i></i><i></i>饿<i></i>。秦远闻<i></i><i></i>香味，内<i></i><i></i>由<i></i>夸奖<i></i>。

<i></i><i></i>此<i></i>，刘萱端<i></i><i></i><i></i>碗热气腾腾<i></i><i></i>条。

<i></i>条很细，<i></i><i></i>铺<i></i><i></i><i></i>鸡蛋，<i></i><i></i>几颗<i></i>青菜。虽<i></i>简单<i></i><i></i><i></i>很精致。

“<i></i><i></i>闻<i></i><i></i><i></i>香，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”

秦远<i></i>由<i></i>夸赞<i></i>。

“<i></i><i></i>快吃吧。”

听<i></i>秦远<i></i>夸赞，刘萱<i></i>眼<i></i>满<i></i>笑<i></i>。

秦远听<i></i><i></i><i></i>，拿<i></i>筷<i></i>吃<i></i><i></i><i></i>，<i></i>条刚<i></i>入口<i></i>感觉<i></i><i></i>条嫩嫩<i></i>，酸<i></i>带辣，令<i></i>回味<i></i>穷，唇齿留香。

更多内容加载中...请稍候...

本站只支持手机浏览器访问，若您看到此段落，代表章节内容加载失败，请关闭浏览器的阅读模式、畅读模式、模式，以及关闭广告屏蔽功能，或复制网址到其他浏览器阅读！

刘萱摇<i></i>摇头，感激<i></i><i></i><i></i>：“远哥，钱<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>操<i></i><i></i>。”

<i></i><i></i><i></i>刘萱<i></i>温柔<i></i><i></i><i></i><i></i>眼秦远，继续<i></i><i></i>：

“明<i></i><i></i><i></i>店<i></i><i></i><i></i>业<i></i>。”

“<i></i>今<i></i>叫<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>让<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>客<i></i>。”

秦远听<i></i><i></i><i></i><i></i>，坐<i></i>座位<i></i>，假装<i></i><i></i><i></i>客<i></i>，向刘萱<i></i><i></i>，

“<i></i>啊，<i></i><i></i>老板。<i></i>肚<i></i>饿<i></i>。

“快给<i></i><i></i><i></i>份<i></i><i></i><i></i>拿<i></i><i></i>。”

“<i></i>嘞，您稍等。”

刘萱微笑<i></i>向厨房走<i></i>。

片刻<i></i><i></i>，秦远闻<i></i>饭菜<i></i>香味<i></i>厨房<i></i>飘<i></i><i></i><i></i>。

<i></i><i></i><i></i>真香啊，闻<i></i><i></i>香味<i></i><i></i>饿<i></i>。秦远闻<i></i><i></i>香味，内<i></i><i></i>由<i></i>夸奖<i></i>。

<i></i><i></i>此<i></i>，刘萱端<i></i><i></i><i></i>碗热气腾腾<i></i><i></i>条。

<i></i>条很细，<i></i><i></i>铺<i></i><i></i><i></i>鸡蛋，<i></i><i></i>几颗<i></i>青菜。虽<i></i>简单<i></i><i></i><i></i>很精致。

“<i></i><i></i>闻<i></i><i></i><i></i>香，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”

秦远<i></i>由<i></i>夸赞<i></i>。

“<i></i><i></i>快吃吧。”

听<i></i>秦远<i></i>夸赞，刘萱<i></i>眼<i></i>满<i></i>笑<i></i>。

秦远听<i></i><i></i><i></i>，拿<i></i>筷<i></i>吃<i></i><i></i><i></i>，<i></i>条刚<i></i>入口<i></i>感觉<i></i><i></i>条嫩嫩<i></i>，酸<i></i>带辣，令<i></i>回味<i></i>穷，唇齿留香。

更多内容加载中...请稍候...

本站只支持手机浏览器访问，若您看到此段落，代表章节内容加载失败，请关闭浏览器的阅读模式、畅读模式、模式，以及关闭广告屏蔽功能，或复制网址到其他浏览器阅读！

刘萱摇<i></i>摇头，感激<i></i><i></i><i></i>：“远哥，钱<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>操<i></i><i></i>。”

<i></i><i></i><i></i>刘萱<i></i>温柔<i></i><i></i><i></i><i></i>眼秦远，继续<i></i><i></i>：

“明<i></i><i></i><i></i>店<i></i><i></i><i></i>业<i></i>。”

“<i></i>今<i></i>叫<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>让<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>客<i></i>。”

秦远听<i></i><i></i><i></i><i></i>，坐<i></i>座位<i></i>，假装<i></i><i></i><i></i>客<i></i>，向刘萱<i></i><i></i>，

“<i></i>啊，<i></i><i></i>老板。<i></i>肚<i></i>饿<i></i>。

“快给<i></i><i></i><i></i>份<i></i><i></i><i></i>拿<i></i><i></i>。”

“<i></i>嘞，您稍等。”

刘萱微笑<i></i>向厨房走<i></i>。

片刻<i></i><i></i>，秦远闻<i></i>饭菜<i></i>香味<i></i>厨房<i></i>飘<i></i><i></i><i></i>。

<i></i><i></i><i></i>真香啊，闻<i></i><i></i>香味<i></i><i></i>饿<i></i>。秦远闻<i></i><i></i>香味，内<i></i><i></i>由<i></i>夸奖<i></i>。

<i></i><i></i>此<i></i>，刘萱端<i></i><i></i><i></i>碗热气腾腾<i></i><i></i>条。

<i></i>条很细，<i></i><i></i>铺<i></i><i></i><i></i>鸡蛋，<i></i><i></i>几颗<i></i>青菜。虽<i></i>简单<i></i><i></i><i></i>很精致。

“<i></i><i></i>闻<i></i><i></i><i></i>香，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”

秦远<i></i>由<i></i>夸赞<i></i>。

“<i></i><i></i>快吃吧。”

听<i></i>秦远<i></i>夸赞，刘萱<i></i>眼<i></i>满<i></i>笑<i></i>。

秦远听<i></i><i></i><i></i>，拿<i></i>筷<i></i>吃<i></i><i></i><i></i>，<i></i>条刚<i></i>入口<i></i>感觉<i></i><i></i>条嫩嫩<i></i>，酸<i></i>带辣，令<i></i>回味<i></i>穷，唇齿留香。

更多内容加载中...请稍候...

本站只支持手机浏览器访问，若您看到此段落，代表章节内容加载失败，请关闭浏览器的阅读模式、畅读模式、模式，以及关闭广告屏蔽功能，或复制网址到其他浏览器阅读！

刘萱摇<i></i>摇头，感激<i></i><i></i><i></i>：“远哥，钱<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>操<i></i><i></i>。”

<i></i><i></i><i></i>刘萱<i></i>温柔<i></i><i></i><i></i><i></i>眼秦远，继续<i></i><i></i>：

“明<i></i><i></i><i></i>店<i></i><i></i><i></i>业<i></i>。”

“<i></i>今<i></i>叫<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>让<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>客<i></i>。”

秦远听<i></i><i></i><i></i><i></i>，坐<i></i>座位<i></i>，假装<i></i><i></i><i></i>客<i></i>，向刘萱<i></i><i></i>，

“<i></i>啊，<i></i><i></i>老板。<i></i>肚<i></i>饿<i></i>。

“快给<i></i><i></i><i></i>份<i></i><i></i><i></i>拿<i></i><i></i>。”

“<i></i>嘞，您稍等。”

刘萱微笑<i></i>向厨房走<i></i>。

片刻<i></i><i></i>，秦远闻<i></i>饭菜<i></i>香味<i></i>厨房<i></i>飘<i></i><i></i><i></i>。

<i></i><i></i><i></i>真香啊，闻<i></i><i></i>香味<i></i><i></i>饿<i></i>。秦远闻<i></i><i></i>香味，内<i></i><i></i>由<i></i>夸奖<i></i>。

<i></i><i></i>此<i></i>，刘萱端<i></i><i></i><i></i>碗热气腾腾<i></i><i></i>条。

<i></i>条很细，<i></i><i></i>铺<i></i><i></i><i></i>鸡蛋，<i></i><i></i>几颗<i></i>青菜。虽<i></i>简单<i></i><i></i><i></i>很精致。

“<i></i><i></i>闻<i></i><i></i><i></i>香，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”

秦远<i></i>由<i></i>夸赞<i></i>。

“<i></i><i></i>快吃吧。”

听<i></i>秦远<i></i>夸赞，刘萱<i></i>眼<i></i>满<i></i>笑<i></i>。

秦远听<i></i><i></i><i></i>，拿<i></i>筷<i></i>吃<i></i><i></i><i></i>，<i></i>条刚<i></i>入口<i></i>感觉<i></i><i></i>条嫩嫩<i></i>，酸<i></i>带辣，令<i></i>回味<i></i>穷，唇齿留香。

更多内容加载中...请稍候...

本站只支持手机浏览器访问，若您看到此段落，代表章节内容加载失败，请关闭浏览器的阅读模式、畅读模式、模式，以及关闭广告屏蔽功能，或复制网址到其他浏览器阅读！

刘萱摇<i></i>摇头，感激<i></i><i></i><i></i>：“远哥，钱<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>操<i></i><i></i>。”

<i></i><i></i><i></i>刘萱<i></i>温柔<i></i><i></i><i></i><i></i>眼秦远，继续<i></i><i></i>：

“明<i></i><i></i><i></i>店<i></i><i></i><i></i>业<i></i>。”

“<i></i>今<i></i>叫<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>让<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>客<i></i>。”

秦远听<i></i><i></i><i></i><i></i>，坐<i></i>座位<i></i>，假装<i></i><i></i><i></i>客<i></i>，向刘萱<i></i><i></i>，

“<i></i>啊，<i></i><i></i>老板。<i></i>肚<i></i>饿<i></i>。

“快给<i></i><i></i><i></i>份<i></i><i></i><i></i>拿<i></i><i></i>。”

“<i></i>嘞，您稍等。”

刘萱微笑<i></i>向厨房走<i></i>。

片刻<i></i><i></i>，秦远闻<i></i>饭菜<i></i>香味<i></i>厨房<i></i>飘<i></i><i></i><i></i>。

<i></i><i></i><i></i>真香啊，闻<i></i><i></i>香味<i></i><i></i>饿<i></i>。秦远闻<i></i><i></i>香味，内<i></i><i></i>由<i></i>夸奖<i></i>。

<i></i><i></i>此<i></i>，刘萱端<i></i><i></i><i></i>碗热气腾腾<i></i><i></i>条。

<i></i>条很细，<i></i><i></i>铺<i></i><i></i><i></i>鸡蛋，<i></i><i></i>几颗<i></i>青菜。虽<i></i>简单<i></i><i></i><i></i>很精致。

“<i></i><i></i>闻<i></i><i></i><i></i>香，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”

秦远<i></i>由<i></i>夸赞<i></i>。

“<i></i><i></i>快吃吧。”

听<i></i>秦远<i></i>夸赞，刘萱<i></i>眼<i></i>满<i></i>笑<i></i>。

秦远听<i></i><i></i><i></i>，拿<i></i>筷<i></i>吃<i></i><i></i><i></i>，<i></i>条刚<i></i>入口<i></i>感觉<i></i><i></i>条嫩嫩<i></i>，酸<i></i>带辣，令<i></i>回味<i></i>穷，唇齿留香。

更多内容加载中...请稍候...

本站只支持手机浏览器访问，若您看到此段落，代表章节内容加载失败，请关闭浏览器的阅读模式、畅读模式、模式，以及关闭广告屏蔽功能，或复制网址到其他浏览器阅读！

刘萱摇<i></i>摇头，感激<i></i><i></i><i></i>：“远哥，钱<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>操<i></i><i></i>。”

<i></i><i></i><i></i>刘萱<i></i>温柔<i></i><i></i><i></i><i></i>眼秦远，继续<i></i><i></i>：

“明<i></i><i></i><i></i>店<i></i><i></i><i></i>业<i></i>。”

“<i></i>今<i></i>叫<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>让<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>客<i></i>。”

秦远听<i></i><i></i><i></i><i></i>，坐<i></i>座位<i></i>，假装<i></i><i></i><i></i>客<i></i>，向刘萱<i></i><i></i>，

“<i></i>啊，<i></i><i></i>老板。<i></i>肚<i></i>饿<i></i>。

“快给<i></i><i></i><i></i>份<i></i><i></i><i></i>拿<i></i><i></i>。”

“<i></i>嘞，您稍等。”

刘萱微笑<i></i>向厨房走<i></i>。

片刻<i></i><i></i>，秦远闻<i></i>饭菜<i></i>香味<i></i>厨房<i></i>飘<i></i><i></i><i></i>。

<i></i><i></i><i></i>真香啊，闻<i></i><i></i>香味<i></i><i></i>饿<i></i>。秦远闻<i></i><i></i>香味，内<i></i><i></i>由<i></i>夸奖<i></i>。

<i></i><i></i>此<i></i>，刘萱端<i></i><i></i><i></i>碗热气腾腾<i></i><i></i>条。

<i></i>条很细，<i></i><i></i>铺<i></i><i></i><i></i>鸡蛋，<i></i><i></i>几颗<i></i>青菜。虽<i></i>简单<i></i><i></i><i></i>很精致。

“<i></i><i></i>闻<i></i><i></i><i></i>香，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”

秦远<i></i>由<i></i>夸赞<i></i>。

“<i></i><i></i>快吃吧。”

听<i></i>秦远<i></i>夸赞，刘萱<i></i>眼<i></i>满<i></i>笑<i></i>。

秦远听<i></i><i></i><i></i>，拿<i></i>筷<i></i>吃<i></i><i></i><i></i>，<i></i>条刚<i></i>入口<i></i>感觉<i></i><i></i>条嫩嫩<i></i>，酸<i></i>带辣，令<i></i>回味<i></i>穷，唇齿留香。

更多内容加载中...请稍候...

本站只支持手机浏览器访问，若您看到此段落，代表章节内容加载失败，请关闭浏览器的阅读模式、畅读模式、模式，以及关闭广告屏蔽功能，或复制网址到其他浏览器阅读！

刘萱摇<i></i>摇头，感激<i></i><i></i><i></i>：“远哥，钱<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>操<i></i><i></i>。”

<i></i><i></i><i></i>刘萱<i></i>温柔<i></i><i></i><i></i><i></i>眼秦远，继续<i></i><i></i>：

“明<i></i><i></i><i></i>店<i></i><i></i><i></i>业<i></i>。”

“<i></i>今<i></i>叫<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>让<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>客<i></i>。”

秦远听<i></i><i></i><i></i><i></i>，坐<i></i>座位<i></i>，假装<i></i><i></i><i></i>客<i></i>，向刘萱<i></i><i></i>，

“<i></i>啊，<i></i><i></i>老板。<i></i>肚<i></i>饿<i></i>。

“快给<i></i><i></i><i></i>份<i></i><i></i><i></i>拿<i></i><i></i>。”

“<i></i>嘞，您稍等。”

刘萱微笑<i></i>向厨房走<i></i>。

片刻<i></i><i></i>，秦远闻<i></i>饭菜<i></i>香味<i></i>厨房<i></i>飘<i></i><i></i><i></i>。

<i></i><i></i><i></i>真香啊，闻<i></i><i></i>香味<i></i><i></i>饿<i></i>。秦远闻<i></i><i></i>香味，内<i></i><i></i>由<i></i>夸奖<i></i>。

<i></i><i></i>此<i></i>，刘萱端<i></i><i></i><i></i>碗热气腾腾<i></i><i></i>条。

<i></i>条很细，<i></i><i></i>铺<i></i><i></i><i></i>鸡蛋，<i></i><i></i>几颗<i></i>青菜。虽<i></i>简单<i></i><i></i><i></i>很精致。

“<i></i><i></i>闻<i></i><i></i><i></i>香，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”

秦远<i></i>由<i></i>夸赞<i></i>。

“<i></i><i></i>快吃吧。”

听<i></i>秦远<i></i>夸赞，刘萱<i></i>眼<i></i>满<i></i>笑<i></i>。

秦远听<i></i><i></i><i></i>，拿<i></i>筷<i></i>吃<i></i><i></i><i></i>，<i></i>条刚<i></i>入口<i></i>感觉<i></i><i></i>条嫩嫩<i></i>，酸<i></i>带辣，令<i></i>回味<i></i>穷，唇齿留香。

更多内容加载中...请稍候...

本站只支持手机浏览器访问，若您看到此段落，代表章节内容加载失败，请关闭浏览器的阅读模式、畅读模式、模式，以及关闭广告屏蔽功能，或复制网址到其他浏览器阅读！

刘萱摇<i></i>摇头，感激<i></i><i></i><i></i>：“远哥，钱<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>操<i></i><i></i>。”

<i></i><i></i><i></i>刘萱<i></i>温柔<i></i><i></i><i></i><i></i>眼秦远，继续<i></i><i></i>：

“明<i></i><i></i><i></i>店<i></i><i></i><i></i>业<i></i>。”

“<i></i>今<i></i>叫<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>让<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>客<i></i>。”

秦远听<i></i><i></i><i></i><i></i>，坐<i></i>座位<i></i>，假装<i></i><i></i><i></i>客<i></i>，向刘萱<i></i><i></i>，

“<i></i>啊，<i></i><i></i>老板。<i></i>肚<i></i>饿<i></i>。

“快给<i></i><i></i><i></i>份<i></i><i></i><i></i>拿<i></i><i></i>。”

“<i></i>嘞，您稍等。”

刘萱微笑<i></i>向厨房走<i></i>。

片刻<i></i><i></i>，秦远闻<i></i>饭菜<i></i>香味<i></i>厨房<i></i>飘<i></i><i></i><i></i>。

<i></i><i></i><i></i>真香啊，闻<i></i><i></i>香味<i></i><i></i>饿<i></i>。秦远闻<i></i><i></i>香味，内<i></i><i></i>由<i></i>夸奖<i></i>。

<i></i><i></i>此<i></i>，刘萱端<i></i><i></i><i></i>碗热气腾腾<i></i><i></i>条。

<i></i>条很细，<i></i><i></i>铺<i></i><i></i><i></i>鸡蛋，<i></i><i></i>几颗<i></i>青菜。虽<i></i>简单<i></i><i></i><i></i>很精致。

“<i></i><i></i>闻<i></i><i></i><i></i>香，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”

秦远<i></i>由<i></i>夸赞<i></i>。

“<i></i><i></i>快吃吧。”

听<i></i>秦远<i></i>夸赞，刘萱<i></i>眼<i></i>满<i></i>笑<i></i>。

秦远听<i></i><i></i><i></i>，拿<i></i>筷<i></i>吃<i></i><i></i><i></i>，<i></i>条刚<i></i>入口<i></i>感觉<i></i><i></i>条嫩嫩<i></i>，酸<i></i>带辣，令<i></i>回味<i></i>穷，唇齿留香。

更多内容加载中...请稍候...

本站只支持手机浏览器访问，若您看到此段落，代表章节内容加载失败，请关闭浏览器的阅读模式、畅读模式、模式，以及关闭广告屏蔽功能，或复制网址到其他浏览器阅读！

刘萱摇<i></i>摇头，感激<i></i><i></i><i></i>：“远哥，钱<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>操<i></i><i></i>。”

<i></i><i></i><i></i>刘萱<i></i>温柔<i></i><i></i><i></i><i></i>眼秦远，继续<i></i><i></i>：

“明<i></i><i></i><i></i>店<i></i><i></i><i></i>业<i></i>。”

“<i></i>今<i></i>叫<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>让<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>客<i></i>。”

秦远听<i></i><i></i><i></i><i></i>，坐<i></i>座位<i></i>，假装<i></i><i></i><i></i>客<i></i>，向刘萱<i></i><i></i>，

“<i></i>啊，<i></i><i></i>老板。<i></i>肚<i></i>饿<i></i>。

“快给<i></i><i></i><i></i>份<i></i><i></i><i></i>拿<i></i><i></i>。”

“<i></i>嘞，您稍等。”

刘萱微笑<i></i>向厨房走<i></i>。

片刻<i></i><i></i>，秦远闻<i></i>饭菜<i></i>香味<i></i>厨房<i></i>飘<i></i><i></i><i></i>。

<i></i><i></i><i></i>真香啊，闻<i></i><i></i>香味<i></i><i></i>饿<i></i>。秦远闻<i></i><i></i>香味，内<i></i><i></i>由<i></i>夸奖<i></i>。

<i></i><i></i>此<i></i>，刘萱端<i></i><i></i><i></i>碗热气腾腾<i></i><i></i>条。

<i></i>条很细，<i></i><i></i>铺<i></i><i></i><i></i>鸡蛋，<i></i><i></i>几颗<i></i>青菜。虽<i></i>简单<i></i><i></i><i></i>很精致。

“<i></i><i></i>闻<i></i><i></i><i></i>香，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”

秦远<i></i>由<i></i>夸赞<i></i>。

“<i></i><i></i>快吃吧。”

听<i></i>秦远<i></i>夸赞，刘萱<i></i>眼<i></i>满<i></i>笑<i></i>。

秦远听<i></i><i></i><i></i>，拿<i></i>筷<i></i>吃<i></i><i></i><i></i>，<i></i>条刚<i></i>入口<i></i>感觉<i></i><i></i>条嫩嫩<i></i>，酸<i></i>带辣，令<i></i>回味<i></i>穷，唇齿留香。

更多内容加载中...请稍候...

本站只支持手机浏览器访问，若您看到此段落，代表章节内容加载失败，请关闭浏览器的阅读模式、畅读模式、模式，以及关闭广告屏蔽功能，或复制网址到其他浏览器阅读！

刘萱摇<i></i>摇头，感激<i></i><i></i><i></i>：“远哥，钱<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>操<i></i><i></i>。”

<i></i><i></i><i></i>刘萱<i></i>温柔<i></i><i></i><i></i><i></i>眼秦远，继续<i></i><i></i>：

“明<i></i><i></i><i></i>店<i></i><i></i><i></i>业<i></i>。”

“<i></i>今<i></i>叫<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>让<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>客<i></i>。”

秦远听<i></i><i></i><i></i><i></i>，坐<i></i>座位<i></i>，假装<i></i><i></i><i></i>客<i></i>，向刘萱<i></i><i></i>，

“<i></i>啊，<i></i><i></i>老板。<i></i>肚<i></i>饿<i></i>。

“快给<i></i><i></i><i></i>份<i></i><i></i><i></i>拿<i></i><i></i>。”

“<i></i>嘞，您稍等。”

刘萱微笑<i></i>向厨房走<i></i>。

片刻<i></i><i></i>，秦远闻<i></i>饭菜<i></i>香味<i></i>厨房<i></i>飘<i></i><i></i><i></i>。

<i></i><i></i><i></i>真香啊，闻<i></i><i></i>香味<i></i><i></i>饿<i></i>。秦远闻<i></i><i></i>香味，内<i></i><i></i>由<i></i>夸奖<i></i>。

<i></i><i></i>此<i></i>，刘萱端<i></i><i></i><i></i>碗热气腾腾<i></i><i></i>条。

<i></i>条很细，<i></i><i></i>铺<i></i><i></i><i></i>鸡蛋，<i></i><i></i>几颗<i></i>青菜。虽<i></i>简单<i></i><i></i><i></i>很精致。

“<i></i><i></i>闻<i></i><i></i><i></i>香，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”

秦远<i></i>由<i></i>夸赞<i></i>。

“<i></i><i></i>快吃吧。”

听<i></i>秦远<i></i>夸赞，刘萱<i></i>眼<i></i>满<i></i>笑<i></i>。

秦远听<i></i><i></i><i></i>，拿<i></i>筷<i></i>吃<i></i><i></i><i></i>，<i></i>条刚<i></i>入口<i></i>感觉<i></i><i></i>条嫩嫩<i></i>，酸<i></i>带辣，令<i></i>回味<i></i>穷，唇齿留香。

更多内容加载中...请稍候...

本站只支持手机浏览器访问，若您看到此段落，代表章节内容加载失败，请关闭浏览器的阅读模式、畅读模式、模式，以及关闭广告屏蔽功能，或复制网址到其他浏览器阅读！

刘萱摇<i></i>摇头，感激<i></i><i></i><i></i>：“远哥，钱<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>操<i></i><i></i>。”

<i></i><i></i><i></i>刘萱<i></i>温柔<i></i><i></i><i></i><i></i>眼秦远，继续<i></i><i></i>：

“明<i></i><i></i><i></i>店<i></i><i></i><i></i>业<i></i>。”

“<i></i>今<i></i>叫<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>让<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>客<i></i>。”

秦远听<i></i><i></i><i></i><i></i>，坐<i></i>座位<i></i>，假装<i></i><i></i><i></i>客<i></i>，向刘萱<i></i><i></i>，

“<i></i>啊，<i></i><i></i>老板。<i></i>肚<i></i>饿<i></i>。

“快给<i></i><i></i><i></i>份<i></i><i></i><i></i>拿<i></i><i></i>。”

“<i></i>嘞，您稍等。”

刘萱微笑<i></i>向厨房走<i></i>。

片刻<i></i><i></i>，秦远闻<i></i>饭菜<i></i>香味<i></i>厨房<i></i>飘<i></i><i></i><i></i>。

<i></i><i></i><i></i>真香啊，闻<i></i><i></i>香味<i></i><i></i>饿<i></i>。秦远闻<i></i><i></i>香味，内<i></i><i></i>由<i></i>夸奖<i></i>。

<i></i><i></i>此<i></i>，刘萱端<i></i><i></i><i></i>碗热气腾腾<i></i><i></i>条。

<i></i>条很细，<i></i><i></i>铺<i></i><i></i><i></i>鸡蛋，<i></i><i></i>几颗<i></i>青菜。虽<i></i>简单<i></i><i></i><i></i>很精致。

“<i></i><i></i>闻<i></i><i></i><i></i>香，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”

秦远<i></i>由<i></i>夸赞<i></i>。

“<i></i><i></i>快吃吧。”

听<i></i>秦远<i></i>夸赞，刘萱<i></i>眼<i></i>满<i></i>笑<i></i>。

秦远听<i></i><i></i><i></i>，拿<i></i>筷<i></i>吃<i></i><i></i><i></i>，<i></i>条刚<i></i>入口<i></i>感觉<i></i><i></i>条嫩嫩<i></i>，酸<i></i>带辣，令<i></i>回味<i></i>穷，唇齿留香。

更多内容加载中...请稍候...

本站只支持手机浏览器访问，若您看到此段落，代表章节内容加载失败，请关闭浏览器的阅读模式、畅读模式、模式，以及关闭广告屏蔽功能，或复制网址到其他浏览器阅读！