秦君<i></i>剑劈<i></i>，<i></i>尽全力，砍<i></i>玄青<i></i>肩头<i></i>，鲜血飞溅，疼<i></i>玄青咬牙，浑身肌肉鼓胀<i></i>爆筋，<i></i>愤怒<i></i>望<i></i>秦君，<i></i>身体却<i></i><i></i>受控制<i></i>向<i></i>飞<i></i>，失<i></i>平衡。

<i></i>甘！

玄青<i></i><i></i>充满<i></i>甘，引<i></i><i></i>傲<i></i><i></i><i></i>佛掌被秦君<i></i>剑破掉，保命<i></i>金刚<i></i>坏<i></i>躯更<i></i>毫<i></i>抵抗<i></i>力，<i></i><i></i>刻<i></i><i></i><i></i><i></i>骄傲仿佛碎<i></i>。

<i></i>忽<i></i><i></i><i></i>佛祖曾言，<i></i>外<i></i><i></i>。

<i></i>相信<i></i><i></i>点，<i></i><i></i><i></i>轻<i></i>辈<i></i>，<i></i><i></i>信。

<i></i><i></i>观<i></i>界，<i></i><i></i>直<i></i><i></i>机<i></i>遇<i></i>东方极<i></i><i></i>魔君，再加<i></i>百战百胜，使<i></i><i></i><i></i><i></i>信<i></i>更加暴涨，近乎<i></i>负。

<i></i>惜<i></i>终究<i></i><i></i><i></i>败<i></i>秦君脚<i></i>。

“<i></i><i></i>差<i></i>远呢！”

两名秦君齐声狂笑<i></i>，<i></i><i></i>挥剑砍<i></i>，刹<i></i>间，玄青<i></i>感觉<i></i>股<i></i><i></i>阻挡<i></i>力量<i></i><i></i><i></i>降。

轰！

玄青<i></i>似炮弹般落<i></i>废墟<i></i><i></i>，惊<i></i>百丈高<i></i>尘土，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>颤<i></i>。

刚才<i></i><i></i>瞬间，秦君<i></i><i></i><i></i>斩<i></i>神通，虽<i></i><i></i>使<i></i><i></i>五分<i></i><i></i><i></i>力量，<i></i>足够玄青<i></i>受。

<i></i><i></i>幕<i></i><i></i>远处<i></i>西域<i></i>才<i></i>张<i></i>嘴巴，半<i></i>回<i></i><i></i>神<i></i>。

<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>近乎<i></i>敌<i></i>玄青败<i></i>？

<i></i>且<i></i><i></i>败给<i></i>名<i></i><i></i><i></i>认识<i></i><i></i>名<i></i>卒。

秦君迅速收回法外分身，因<i></i><i></i>察觉<i></i>玄青气息微弱，<i></i><i></i>快<i></i><i></i><i></i>。

<i></i><i></i>，金蝉<i></i>却<i></i>飞<i></i><i></i><i></i>，<i></i>右<i></i><i></i>挥，尘土消散，<i></i>见玄青躺<i></i>坑<i></i>奄奄<i></i>息，<i></i>勉强睁<i></i>眼睛望向高空<i></i><i></i>秦君，眼<i></i>尽<i></i><i></i>甘<i></i>色。