?“佛曰，<i></i>因<i></i>果，<i></i><i></i>师尊<i></i><i></i><i></i>与<i></i><i></i>难，<i></i><i></i><i></i><i></i>与师尊<i></i>难。”

金蝉<i></i>轻笑<i></i>，依旧<i></i>副<i></i>精打采<i></i>模<i></i>。

秦君听<i></i><i></i>语，<i></i>厮<i></i><i></i><i></i>唐僧<i></i><i></i>世啊，怎<i></i>差距<i></i>此<i></i>？

唐僧虽<i></i>迂腐愚善，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>低档次啊！

杨戬<i></i>屑<i></i>笑，明显<i></i><i></i><i></i>惯金蝉<i></i>，若非金蝉<i></i>拜入秦君<i></i><i></i>，<i></i>早<i></i>找机<i></i>收拾金蝉<i></i><i></i>。

“算<i></i>，若真<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>袖<i></i>旁观，两边<i></i><i></i>帮。”

秦君摆<i></i>笑<i></i>，<i></i>话间便向<i></i><i></i>方漫步<i></i><i></i>，其余<i></i>紧随其<i></i>。

三<i></i><i></i>间，队伍已经扩至十二<i></i>，<i></i>部分南域参<i></i>者目睹其<i></i>域<i></i>实力<i></i><i></i><i></i><i></i>恐慌，<i></i><i></i>遇<i></i>秦君，便屁颠屁颠<i></i>跟<i></i><i></i>，根本<i></i>需<i></i>秦君<i></i><i></i>什<i></i>。

“陛<i></i>，<i></i>位<i></i><i></i>很强吗？”杨戬走<i></i>秦君身旁漫<i></i>经<i></i><i></i>问<i></i><i></i>句。

<i></i>愧<i></i>二郎神，骨<i></i><i></i>留<i></i>战斗狂<i></i>热血。

秦君微笑<i></i>：“遇<i></i><i></i><i></i>，<i></i>定<i></i>逃。”

<i></i><i></i><i></i><i></i>玩笑<i></i>，即便巅峰状态<i></i>杨戬遇<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>被按<i></i><i></i><i></i>干，再加<i></i>秦君已经被西域佛门盯<i></i>，秦君觉<i></i><i></i>必<i></i>提醒<i></i><i></i>杨戬，希望<i></i>别鲁莽。

“<i></i><i></i><i></i>厉害？”杨戬皱眉问<i></i>，满脸<i></i>信。

金蝉<i></i>轻笑<i></i>：“确实，<i></i><i></i><i></i><i></i>见<i></i>比<i></i>师尊更强<i></i>存<i></i>。”

呸！

秦君<i></i><i></i>吐槽<i></i>声，<i></i>真<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>敌<i></i>吗，光佛门<i></i><i></i><i></i><i></i>两位比<i></i>强<i></i>千百倍。

“哼！”杨戬很<i></i><i></i>惯金蝉<i></i>吊儿郎<i></i><i></i>姿态，<i></i><i></i><i></i><i></i>话更<i></i>嗤<i></i><i></i>鼻。

<i></i>外<i></i><i></i><i></i>外<i></i><i></i>，即便<i></i><i></i>二郎真君<i></i>相信<i></i><i></i>点。