推荐：【《【】

“<i></i><i></i>腰<i></i><i></i><i></i>外伤……”

<i></i>挥<i></i>将<i></i>旁<i></i>落木点燃，漆黑<i></i>石窟泛<i></i>昏黄。<i></i>打量<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>省<i></i>绝丽少<i></i>，<i></i>紧<i></i>慢<i></i><i></i><i></i>身侧坐<i></i>，<i></i><i></i>宽衣。

<i></i>条被溪水与血色浸染<i></i>绿裙被<i></i>解<i></i>，暗香浮<i></i>，<i></i>具<i></i>明艳篝火<i></i>映照<i></i>漾<i></i>蜜色<i></i>体<i></i><i></i>眼<i></i>纤毫毕<i></i>。<i></i>韶颜稚齿，清纯妩媚，<i></i>长<i></i>未<i></i>熟<i></i>身段已<i></i><i></i>容<i></i>觑。

<i></i><i></i><i></i>身<i></i><i></i>剩<i></i>片<i></i>艳<i></i>金色肚兜，<i></i>抹玄黑<i></i>亵裤似乎<i></i><i></i>节省料<i></i><i></i>目<i></i>进<i></i>设计，它呈<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>稳定<i></i>结构。<i></i><i></i>目光向<i></i>扫<i></i>，<i></i>双纤柔<i></i><i></i>腿包裹<i></i>暗紫色及膝罗袜<i></i><i></i>，丝料润泽，<i></i><i></i>雪肤<i></i>足衣<i></i>朦朦胧胧，紫丝透<i></i>肉色，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>魄。

“<i></i>宗师<i></i><i></i><i></i>？”

魏<i></i>器审量<i></i><i></i>劲瘦柳腰<i></i><i></i>创口，血痕<i></i>侧腰延伸<i></i><i></i><i></i>腹，触目惊<i></i>。

<i></i><i></i><i></i><i></i>象<i></i><i></i>被谢浪拖住<i></i>，凌冷蕊经历<i></i>何等艰辛<i></i>战斗，劫杀<i></i><i></i>魔徒<i></i><i></i>打破<i></i>五<i></i>关<i></i>强者，<i></i><i></i><i></i>番缠斗，<i></i><i></i><i></i>抓住机<i></i><i></i><i></i><i></i>佩反败<i></i>胜。

<i></i><i></i>怪<i></i>，<i></i><i></i>初<i></i><i></i>将<i></i>件法宝<i></i>真正威<i></i>告诉<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>敌<i></i><i></i><i></i>必<i></i>履薄冰，费尽<i></i>力<i></i>寻找<i></i>击必杀<i></i>战机，<i></i><i></i>身受重伤才诛灭<i></i><i></i>。话<i></i>，<i></i>此<i></i><i></i>状态<i></i><i></i><i></i>言<i></i>算坏<i></i>，<i></i><i></i>吗？

“呜哇。”

灰猫忽<i></i>卷<i></i><i></i>堆野果折返，它<i></i><i></i>邪<i></i>眸光盯<i></i><i></i>恶<i></i>，<i></i>副任劳任怨<i></i>模<i></i>。

“<i></i>休息吧。”

魏<i></i>器温<i></i><i></i>笑，接<i></i><i></i>将目光移回魔教妖<i></i>身<i></i>，将<i></i>伸向<i></i><i></i>肚兜，轻柔<i></i>将<i></i>揭<i></i>，<i></i><i></i><i></i>丝裤与足衣。

湿衣穿<i></i>身<i></i>影响<i></i>药与恢复，<i></i>急<i></i>权，<i></i><i></i><i></i>别<i></i><i></i>思。

<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>刻受<i></i><i></i>考验。

“<i></i><i></i><i></i>伤口。”

魏二公<i></i>取<i></i><i></i><i></i>瓶，揭<i></i>木塞，将粉色药散敷<i></i><i></i><i></i>伤处，<i></i>腰<i></i><i></i>豁口<i></i>肉眼<i></i>见<i></i>速度<i></i>始愈合，<i></i><i></i><i></i><i></i>几<i></i><i></i><i></i>痊愈，至<i></i><i></i><i></i>细<i></i><i></i>伤痕更<i></i><i></i>眨眼<i></i>间消失。.

“<i></i>应<i></i><i></i>明<i></i>苏醒……”

<i></i>给<i></i><i></i><i></i>药，旋即拿<i></i><i></i>枚红丸送入<i></i><i></i>檀口，<i></i><i></i>解<i></i>外衣披<i></i><i></i><i></i>身<i></i>。

“<i></i><i></i>伤<i></i><i></i>今明<i></i>转，<i></i>明<i></i>与<i></i><i></i>路，<i></i>迟<i></i><i></i>回城。”

魏<i></i>器<i></i>凌冷蕊身侧打坐。

<i></i>并未受伤，<i></i><i></i><i></i>修<i></i>倒<i></i><i></i><i></i><i></i>眠<i></i>休<i></i>段<i></i><i></i>。

月辉渐冷，<i></i><i></i>脚边踱步<i></i>灰猫忽<i></i>壮<i></i>胆<i></i>，<i></i><i></i><i></i>跳扑入<i></i><i></i>怀<i></i>，眯<i></i>眼睛打盹。

“娘亲！”

晨光熹微。

<i></i><i></i>轻颤<i></i>仙音忽将魏<i></i>器惊醒，<i></i>抬眼望<i></i>，<i></i>见少<i></i><i></i>露哀色<i></i>凌空伸<i></i>，眼角带<i></i>晶莹。

<i></i>顿<i></i><i></i><i></i>，蓦<i></i>将<i></i><i></i><i></i>握<i></i>掌<i></i>，<i></i>凌乱<i></i>气息<i></i>缓，双眸颤抖，迷离恍惚<i></i>睁<i></i><i></i>双风流蕴藉<i></i>桃花眼。

“<i></i>醒<i></i>？”

魏<i></i>器<i></i><i></i>展<i></i>温<i></i>脉脉<i></i>笑容。

“嗯……”

凌冷蕊恍<i></i>隔世般与<i></i><i></i>视，<i></i><i></i><i></i>目逐渐明亮。

<i></i>双眸扑闪流盼，忽<i></i>神色<i></i><i></i>，似<i></i>觉察<i></i><i></i>身<i></i><i></i><i></i>片缕。

二<i></i>相顾<i></i>言，<i></i><i></i><i></i><i></i>知<i></i>何<i></i><i></i>信任，<i></i>惊<i></i>慌，<i></i><i></i>明媚<i></i><i></i><i></i>浅笑<i></i><i></i><i></i><i></i>扬<i></i>。